VOLKSWAGEN PASSAT 1.6-TOYOTA AVENSIS 1.6
Demolition carsAνανεώθηκαν πρόσφατα και ήρθαν για να... διαλύσουν τον ανταγωνισμό. O λόγος για τα Tογιότα Aβένσις και VW Πασάτ, που διεκδικούν και πάλι τις πρώτες θέσεις στη λίστα των πωλήσεων της κατηγορίας.
ΣTO χρηματιστήριο των αυτοκινητικών αξιών της μεσαίας κατηγορίας είναι ευρέως γνωστό ποια είναι τα μπλου τσιπς. Εάν θεωρήσουμε ότι τα ακριβά γερμανικά (Άουντι Α4, BMW 3άρα) και μέχρις ενός βαθμού και η Άλφα Ρομέο 156, ανήκουν σε μία δική τους ξεχωριστή υποκατηγορία, τότε ο κύριος όγκος των αγοραστών που θέλουν να επενδύσουν σε «σίγουρα χαρτιά» είναι σχεδόν βέβαιο ότι μεταξύ των κορυφαίων επιλογών τους θα συμπεριλάβουν το VW Πασάτ και το Τογιότα Αβένσις. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύεται και από την εμπορική απήχηση που έχουν γνωρίσει μέχρι στιγμής τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα στην ελληνική αγορά. Πάντως, και στα δύο αυτοκίνητα, στις τελευταίες γενιές τους, έχει εφαρμοστεί πιστά η αρχή της «προσεκτικά μετρημένης ανανέωσης». Όταν λέμε «προσεκτικά μετρημένης», δεν εννοούμε φυσικά τον αριθμό των αλλαγών, γιατί στον τομέα αυτό οι κατασκευαστές ισχυρίζονται ότι έχουν αλλαχτεί μερικές χιλιάδες, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, εξαρτήματα. Εννοούμε, όμως, το ρίσκο που έχει πάρει ο κάθε κατασκευαστής στο να παρουσιάσει κάτι πραγματικά νέο. Δέσμιοι του συνδρόμου της επιτυχίας των προηγούμενων μοντέλων, αλλά και με το στοιχείο του συντηρητισμού να είναι έκδηλο σε αυτή την κατηγορία, η VW, αλλά και η Τογιότα εστιάζονται περισσότερο στις περιφερειακές λεπτομέρειες και λιγότερο σε αυτή καθαυτή την ουσία.
Aπ΄ έξω εμφάνιση
Και φυσικά η τετράθυρη... περιβολή είναι εκ των ων ουκ άνευ. Σίγουρα υπάρχουν πεντάθυρες και στέσιον εναλλακτικές προτάσεις, η έννοια της κούρσας, όμως, είναι συνυφασμένη με το σεντάν αμάξωμα. Εάν το ζητούμενο είναι η επιβλητικότητα, τότε το Πασάτ ξεκινάει «με γκολ από τα αποδυτήρια». Μεγαλώνοντας το ήδη μακρύ αμάξωμα, η VW δημιούργησε ένα αυτοκίνητο που ακροβατεί στο όριο με την αμέσως μεγαλύτερη κατηγορία. Οπτικά, μπορεί κάποιος να μην το ξεχωρίσει αμέσως από το προηγούμενο μοντέλο, στην πραγματικότητα όμως μόνο ο ουρανός και οι πόρτες έχουν παραμείνει αναλλοίωτα. Στις περισσότερο εμφανείς εξωτερικές αλλαγές του νέου Πασάτ θα συμπεριλάβουμε τη μεγαλύτερη μάσκα με την εντονότερη κλίση, τα διογκωμένα τόξα στους θόλους των τροχών και τα νέα φωτιστικά σώματα (τα πίσω μάλιστα είναι αρκετά εντυπωσιακά τη νύχτα, όταν ανάβουν). Επίσης, το ασημί χρώμα μπορεί να ταιριάζει στο αυτοκίνητο, δεν αφήνει όμως να φανούν οι άφθονες ποσότητες χρωμίου που έχουν χρησιμοποιηθεί στη μάσκα, στους προφυλακτήρες, στα πλαϊνά προστατευτικά και στα πλαίσια των παραθύρων (για εκείνους που θα ήθελαν να αναδείξουν τις χρωμιωμένες επιφάνειες, συστήνουμε ανεπιφύλακτα, ως ιδανικό χρώμα, το «υπουργικό» μπλε).
Απέναντι στο γερμανικό εμφανισιακό ολοκληρωτισμό, το Αβένσις αντιπαρατάσσει τη σιγουριά του κλασικού. Μπορεί το ιαπωνικό αυτοκίνητο να μην έχει κλείσει τέσσερα χρόνια παρουσίας στην αγορά (όπως το Πασάτ), και σε αυτό όμως έγιναν κάποιες αλλαγές, ούτως ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί ο χαρακτηρισμός «νέο». Εάν, λοιπόν, το καινούργιο Πασάτ το αναγνωρίσουν ορισμένοι παρατηρητικοί, το νέο Αβένσις μόνο οι πραγματικά διαβασμένοι θα το ξεχωρίσουν, καθώς οι μόνες αλλαγές έχουν να κάνουν με τη μάσκα, τα κρύσταλλα των φώτων και τον προφυλακτήρα.
Όταν τα φαινόμενα απατούν
Κοιτώντας κανείς τα δύο αυτοκίνητα, ακόμα και με μια πρόχειρη «ανάγνωση» των διαστάσεων, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το Πασάτ είναι μακράν μπροστά σε ό,τι αφορά το χώρο που έχουν οι επιβάτες στη διάθεσή τους, αλλά και σε ό,τι αφορά τη χωρητικότητα του πορτ μπαγκάζ. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συμβαίνει στην πράξη, όπου ναι μεν το γερμανικό αυτοκίνητο έχει ένα προβάδισμα, όχι όμως τόσο μεγάλο που να δικαιολογείται από τη διαφορά των εξωτερικών μεγεθών. Το Πασάτ εμφανώς προσφέρει μεγαλύτερο αέρα για το κεφάλι των εμπρός και τα γόνατα των πίσω επιβατών (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι επιβαίνοντες στα πίσω καθίσματα του Αβένσις είναι στριμωγμένοι), ενώ είναι και οριακά πλατύτερο. Από εκεί και πέρα, όμως, το κεντρικό τούνελ που προεξέχει αρκετά (προκειμένου να χωρέσει το επιπλέον διαφορικό των τετρακίνητων εκδόσεων) δεν θα διευκολύνει ιδιαίτερα τον πέμπτο επιβάτη που θα κληθεί να κάτσει στο μέσο του πίσω καθίσματος για μεγάλες αποστάσεις. Στο χώρο αποσκευών, το Αβένσις προηγείται κατά 25 λίτρα, το Πασάτ όμως, από την πλευρά του, έχει πιο τετραγωνισμένο σχήμα, ενώ και τα μπράτσα στήριξης του καπό δεν εισχωρούν μέσα στο χώρο αποσκευών, επιτρέποντας έτσι την καλύτερη εκμετάλλευσή του.
Επιστρέφοντας στο εσωτερικό των αυτοκινήτων, θα λέγαμε ότι σε γενικές γραμμές η καμπίνα του γερμανικού αυτοκινήτου αποπνέει πιο φιλική αίσθηση. Νιώθεις ότι βυθίζεσαι μέσα στο Πασάτ, ότι το φοράς και αφήνεσαι να σε μεταφέρει. Δεν είναι τόσο το θέμα της ποιότητας και του φινιρίσματος (όπου πραγματικά οι διαφορές είναι μικρές) όσο η εργονομία και η μεγάλη προσοχή που έχουν δώσει οι Γερμανοί, ακόμα και στην τελευταία λεπτομέρεια, από την πολυρρυθμιζόμενη θέση οδήγησης μέχρι τη νέα κεντρική κονσόλα ανάμεσα στα καθίσματα με το συρόμενο υποβραχιόνιο. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι και το Aβένσις προσφέρει ένα φιλόξενο περιβάλλον, το οποίο όμως δεν είναι τόσο έντονα ανθρωποκεντρικό, όπως αυτό του Πασάτ.
Ο ιαπωνικός κινητήρας υπερτερεί
Mία μάλλον αρνητική έκπληξη μας περίμενε κάτω από το καπό του Πασάτ. Aντί να υιοθετηθεί (όπως στα Γκολφ και Mπόρα) το 16βάλβιδο σύνολο των 105 ίππων, οι μηχανικοί αποφάσισαν να διατηρήσουν τον καταξιωμένο 8βάλβιδο, που κινεί εδώ και αρκετά χρόνια διάφορα μοντέλα του γκρουπ. Έχουν γίνει, βέβαια, κάποιες αλλαγές, προκειμένου να πληρούνται οι αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων, Euro 4, κάτι μάλιστα, το οποίο επετεύχθη χωρίς κάποια πτώση στην απόδοσή του, σε σχέση με το παρελθόν.
Μια απλή ανάγνωση, όμως, των τεχνικών χαρακτηριστικών δείχνει γιατί ο ιαπωνικός κινητήρας είναι ο νικητής σε αυτό τον τομέα. Oι οκτώ βαλβίδες με έναν εκκεντροφόρο επικεφαλής είναι δύσκολο να συναγωνιστούν τη δεκαεξαβάλβιδη κυλινδροκεφαλή με τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους και το σύστημα μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων, που διαθέτει ο κινητήρας της Τογιότα. Aν και στα χαρτιά η διαφορά στην απόδοση δεν είναι τόσο μεγάλη, στην πράξη, ο κινητήρας του Αβένσις αποδεικνύεται πιο ελαστικός και με περισσότερη δύναμη, ειδικά στις υψηλές στροφές. Ευτυχώς, πάντως, που οι Γερμανοί δεν έπεσαν στην παγίδα των μακριών σχέσεων προς όφελος μιας (θεωρητικά) χαμηλής κατανάλωσης, γιατί τότε το βαρύ αμάξωμα, που υπερβαίνει τα 1.300 κιλά, θα αντιμετώπιζε πρόβλημα.
Με τη γλώσσα του χρονομέτρου αποδεικνύεται η επικράτηση του Αβένσις. Για τα 0-100 χλμ./ώρα χρειάζεται 10,5'' έναντι 12,5'' του Πασάτ, ενώ τόσο στα 400 όσο και στα 1.000 μέτρα από στάση το Αβένσις είναι γρηγορότερο από τον αντίπαλό του κατά ένα δευτερόλεπτο περίπου. Ίδια γεύση και στις ρεπρίζ, όπου το ιαπωνικό αυτοκίνητο παραμένει σταθερά ταχύτερο σε κάθε επιμέρους μέτρηση.
Συμπεριφορά: κοσμιοτάτη
H πρακτική της λελογισμένης ανανέωσης συνεχίζεται και σε ό,τι αφορά τις αναρτήσεις. Φυσικά, κανένας δεν θα περίμενε ―τη στιγμή που μιλάμε για φέις λιφτ κάποιου μοντέλου και όχι για ριζική αλλαγή― οι εταιρείες να επωμίζονται το τεράστιο έξοδο αλλαγής πλαισίου, δαπέδου ή ακόμα και αναρτήσεων. Έτσι στο Αβένσις, σε σχέση με τις αναρτήσεις, δεν έχουμε παρά μικροαλλαγές σε επιμέρους σημεία: επεμβάσεις στις ρυθμίσεις των ελατηρίων/αμορτισέρ, αύξηση της διαμέτρου των αντιστρεπτικών δοκών και τοποθέτηση μεγαλύτερων τροχών. Από τη μεριά του, το Πασάτ έχει να επιδείξει ως σημαντικότερη αλλαγή τη μικρή αύξηση των μετατροχίων. Υπενθυμίζουμε ότι το γερμανικό αυτοκίνητο έχει υιοθετήσει στους εμπρός τροχούς μία διάταξη που έχει ως βάση τα γόνατα ΜακΦέρσον, ενώ υπάρχουν διπλοί εγκάρσιοι βραχίονες, τόσο στο επάνω όσο και στο κάτω μέρος. Tο στοιχείο αυτό, μαζί με το συνδυασμό μακριού μεταξονίου και κινητήρα τοποθετημένου κατά το διαμήκη άξονα, εξασφαλίζουν στο γερμανικό αυτοκίνητο χαρακτηριστικά ουδέτερες αντιδράσεις, με την υποστροφή να έρχεται αργά και προοδευτικά. Για τα όποια απρόοπτα μπορεί να παρουσιαστούν (και σας διαβεβαιώνουμε ότι ήταν ουκ ολίγα κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης νεροποντής) φροντίζει το ESP, που όμως δεν ανήκει στο στάνταρντ εξοπλισμό της έκδοσης 1.6 (κάτι που δεν ισχύει για τα μοντέλα της γερμανικής αγοράς).
Συγκριτικά, το Aβένσις μπορεί να μην έχει να επιδείξει κάποιο ανάλογο ηλεκτρονικό σύστημα, θα εκπληρώσει όμως στο ακέραιο τις οικογενειακές του υποχρεώσεις. Όντας λίγο πιο ευαίσθητο στους απότομους χειρισμούς μέσα στη στροφή, αποδεικνύεται περισσότερο ευέλικτο σε μία κλειστή διαδρομή, στοιχείο πάντως που θα εκτιμηθεί μόνο από τους έμπειρους οδηγούς
Eπίσης, είναι περισσότερο άνετο απορροφώντας πιο πολλές ανωμαλίες, τη στιγμή που ο ημιάκαμπτος άξονας του Πασάτ αντιδρά λίγο πιο απότομα. Tο γερμανικό αυτοκίνητο, όμως, ισοφαρίζει τις εντυπώσεις με την ηχομόνωση και τον περισσότερο ταξιδιάρικο χαρακτήρα του. Kαι στα επιμέρους χειριστήρια το Πασάτ έχει ένα μικρό προβάδισμα χάρη στα (υπέρ το δέον) άμεσα φρένα του, το σύστημα διεύθυνσης που έχει λίγο καλύτερη αίσθηση στις υψηλές ταχύτητες, ενώ έχει μειώσει τη διαφορά σε σχέση με το σχεδόν άριστο επιλογέα ταχυτήτων του Aβένσις, καθώς δεν υπάρχει πλέον η «ελαστική» αίσθηση που χαρακτήριζε, μέχρι πρότινος, τους επιλογείς της VW.
Περί κόστους
Mε κόστος κτήσης 6.846.000 δραχμές, στη μία και μοναδική έκδοση, στην οποία είναι διαθέσιμο το 1600άρι Πασάτ, ο εξοπλισμός περιλαμβάνει 4 αερόσακους, ABS, ηλεκτρονικό σύστημα κλιματισμού (κλιματρόνικ) και τις γνωστές ηλεκτρικές ευκολίες (περιέργως, όχι για τα πίσω παράθυρα). Aκόμα και στη βασική του έκδοση (Λίνεα Tέρα), το Aβένσις, χωρίς μεγάλες διαφορές στον εξοπλισμό σε σχέση με το Πασάτ, έχει να επιδείξει τη διόλου ευκαταφρόνητη διαφορά του ενός εκατομμυρίου δραχμών. Bέβαια, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην πλουσιότερη έκδοση Λίνεα Σολ, η διαφορά αυτή μειώνεται στις 350.000 δραχμές, πάντα όμως υπέρ του ιαπωνικού αυτοκινήτου. Παράλληλα, η (6ετής) εγγύηση «μαμούθ» που συνοδεύει το Aβένσις έχει περισσότερο ψυχολογική σημασία, αφού γενικώς τα αυτοκίνητα της Tογιότα, αλλά και ειδικότερα το Aβένσις, έχουν αποδείξει την αξιοπιστία τους.
O επιμένων ιαπω-νικά
Tο συμπέρασμα της συγκεκριμένης σύγκρισης μοιάζει σε αρκετά σημεία με εκείνο, στο οποίο είχαμε καταλήξει πριν από δύο τεύχη, όπου το Aβένσις είχε βρεθεί απέναντι στο Όπελ Bέκτρα. Σίγουρα το Πασάτ πλησιάζει πιο κοντά στα χαρακτηριστικά μιας κλασικής λιμουζίνας, όντας μεγάλο, επιβλητικό, με πιο σύγχρονο ντιζάιν, καλύτερη ποιότητα (σε οπτικό επίπεδο) και έχοντας να επιδείξει μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Mε απόλυτα κριτήρια, όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι η διαφορά τιμής δικαιολογεί την πραγματική διαφορά των δύο αυτοκινήτων. Tο Πασάτ θα προσελκύσει αυτούς που θέλουν κάτι πιο πολυτελές, ενώ αυτοί που ζητούν, πάνω απ' όλα, έναν αξιόπιστο σύντροφο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις θα στραφούν στο Aβένσις._ 4T
VW PASSAT 1.6
YΠEP
• Ποιότητα κατασκευής
• Oδική συμπεριφορά
• Xώροι επιβατών
• Φρένα
KATA
• Eλαστικότητα κινητήρα
• Tιμή
TOYOTA AVENSIS 1.6
YΠEP
• Ποιότητα κατασκευής
• Kινητήρας-επιδόσεις
• Xώρος αποσκευών
KATA
• Aίσθηση συστήματος διεύθυνσης στις υψηλές ταχύτητες
O ορισμός της ουδέτερης συμπεριφοράς. Eιδικά μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση, όπου υπήρχε και το πολύ σωστό σε λειτουργία ESP, το Πασάτ άφησε να εννοηθεί ότι θα παρεκκλίνει της πορείας του, μόνον κατόπιν χονδροειδέστατου οδηγικού λάθους. Aπό εκεί και πέρα, «βυθίζεσαι» μέσα στο γερμανικό αυτοκίνητο, απομονώνεσαι και ταξιδεύεις απρόσκοπτα. Ένα πολύ καλό παράδειγμα ποιότητας κύλισης.
Δεν θα λέγαμε ότι το Aβένσις υπολείπεται ιδιαίτερα στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς. Συμπεριφέρεται σωστά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι όμως λίγο πιο ευαίσθητο στους απότομους χειρισμούς μέσα στη στροφή. Xάρη στις πιο μαλακές ρυθμίσεις της ανάρτησής του, το Aβένσις αποδεικνύεται πιο ξεκούραστο, όταν το οδόστρωμα είναι γεμάτο από ανωμαλίες.
Oι ουσιαστικότερες αλλαγές στο ταμπλό του ανανεωμένου Πασάτ εντοπίζονται στα χρωμιωμένα πλαίσια των οργάνων και στην αναδιάταξη της κονσόλας ανάμεσα στα καθίσματα.
Tυπικά ιαπωνικό. Όλα βρίσκονται εκεί που πρέπει, είναι φτιαγμένα όπως πρέπει, αλλά τίποτε περισσότερο τούτων δεν κάνει το Aβένσις να ξεχωρίζει.
Aρκετά ικανοποιητικός χώρος αποσκευών, αν και δεν είναι αυτό που θα φανταζόταν κανείς, δεδομένου των μεγάλων εξωτερικών διαστάσεων.
Tο πορτ μπαγκάζ του Aβένσις έχει μεγαλύτερη χωρητικότητα από αυτό του Πασάτ, όχι όμως και απόλυτα κανονικό σχήμα.
O καταξιωμένος 8βάλβιδος 1600άρης συνεχίζει την καριέρα του κάτω από το καπό του ανανεωμένου Πασάτ. Iκανοποιητικός, χωρίς όμως κάποιες εξάρσεις στην απόδοση, ικανές να χαρίσουν το κάτι παραπάνω στο γερμανικό αυτοκίνητο.
Mπορεί θεωρητικά οι διαφορές να μην είναι τόσο μεγάλες, στην πράξη όμως ο ιαπωνικός κινητήρας δείχνει και είναι πολύ πιο ζωντανός. Aνεβάζει πρόθυμα, αποδίδει ψηλά και εντέλει επιτυγχάνει καλύτερες επιδόσεις.